THEODOROS MANTAS

I climbed the hill
the sunshine shone on the fields
the day was as beautiful as a princess ring.
A swallow flew across the blue sky
...

I close every door behind
and I sit on the cold floor
with my mind's dark side
and through the window
...

Love is the wide blue sky where free birds fly
and the peaceful garden
where the sun and the moon as lovers
under the starry night dine.
...

Ένα δελφίνι στον αφρό
και πόσο είναι χαρωπό,
παίζει χορεύει κυνηγά,
το άνεμο που του γελά!
...

Charming...eyes

One night while I was walking
alone in deep silence, I looked up to the sky'
...

Αγέρι μου μιλά
για Σένα τα παλιά
τα δροσερά φιλιά
...

Τρέχει μες στη βροχή
θέλει να τη χαρεί,
σαν μικρό παιδί,
σαν λεύτερο πουλί.
...

Μες της βροχής την αγκαλιά
σε 'να ακρογιάλι περπατώ
κι ο φλοίσβος των κυμάτων
...

Ένα θαλασσοπούλι κάποτε αγάπησε ένα κύμα
και ταξίδευαν τις μέρες ανέμελα στο πέλαγο
και χαίρονταν να ακούν το τραγούδι μιας σειρήνας
που μιλούσε για το θαύμα του αληθινού έρωτα
...

It is a heavy shade where we live.
It is a shiny day in which we believe.
It is a pure heart that we seek.
It is a tear of our soul that makes us feel.
...

...

...

To reply i need to decide
to decide i need to think
to think i need to know
to know i need to be
...

O my love O angel of my heart
I need your affection and kindness
before I sail far to the ocean's land
where there is no place safe from all harm.
...

One stormy angry night
at a vast dark ocean
a wooden old ship was alone
and so much...frightened.
...

Παλιές φωνές, αθώες ψυχές,
άστρα φωτεινά ή ξερά κλαδιά;
Συνάντηση μαγική ονειρική
ή ένα χώμα πάνω στη γη;
...

Χάθηκα μες στη σιωπή,
σαν δάκρυ μοναχικό,
που πονά και ΄χει καημό,
για τον άδικο χωρισμό.
...

Ένα μελαγχολικό απόγευμα
τα σύννεφα με πήραν αγκαλιά
και έγινα δάκρυα και φωτιά'
και ομίχλη με γκριζωπά πανιά.
...

Σαν κελαηδήσουν στην καρδιά οι νότες της αγάπης
θα μερώσουν τα μελτέμια που σπέρνει η αμφιβολία
που τις νύχτες με πανσέληνο σου κρατά συντροφιά
σαν τα άβατα σπήλαια της ψυχής σου πονούν βαθιά.
...

Κοιτάω το δάσος το νεκρό,
θυμάμαι κάποτε ήταν πυκνό,
με ‘να πλατύ χαμόγελο γλυκό,
με ‘να βαθύ βλέμμα δροσερό.
...