VERLANGEN NAAR DE WINTER Poem by Hubert van Herreweghen

Te veel gebladerte
en niet genoeg getak
te weinig magerte
te welig aangevet
te wollig en
te wak.

Moet daar het mes
niet ingezet
het scherp lemmet
tot het skelet
gaat rillen
in zijn schamelte?

't Zal van de winter vriezen aan hun billen.

Dan liever, dik Daneelken
Op sneeuw van rijstpapier
een dun Chinees penseelken
dat, op de dood berekend,
gebogen, maar niet brekend,

- en toch alsof het brak -
takjes
zwarte
twee
tekent.