Οι Σαγιονάρες Poem by Markos Anestis

Όταν έρχεται καλοκαιρία όχι σποραδική αλλά μόνιμη και πιάνει για τα καλά Ιούλης τότε φορώ τις σαγιονάρες μου
Δεν είναι ιδιαίτερες και χρώμα έχουνε χακί

Γιατί αυτό το χρώμα;

Τις είχανε σε προσφορά στη λαϊκή αγορά
Κινέζικες είναι

Τις σόλες τις διασχίζει κατά μήκος στο μέσο του πάχους ρίγα λεπτή
το χρώμα της Van Dyke καφέ

Η δεξιά δεν μου κάθεται καλά δημιουργεί γωνία με το πέλμα
τείνει να μου βγεί
Σαν να αδυνατώ να τη συγκρατήσω ανάμεσα στα δάχτυλα
Μήπως όμως αδυνατώ;

Η αριστερή έχει λιώσει στον εσωτερικό της βρόγχο
Έχει απολέσει το σχήμα στη σόλα από το στραβοπάτημα
Λες και μου βγαίνει μια μαγκιά σε αυτό το πόδι
Μήπως στηρίζομαι κατά βάση σε αυτό;

Οι σαγιονάρες μου πλέον με μπερδεύουν
Έβαλα χθές την αριστερή στο πόδι το δεξί
Δεν το κατάλαβα παρά μετά από ώρα
Φταίνε αυτές; Φταίω εγώ;

Να πάρω καινούριες θα 'θελα μα τις έχω συνηθίσει
κι ας μοιάζουν σκουπίδια μοναχές
Να τις πετάξω μωρέ να πάνε στον αγύριστο;
Όχι!

Προς πείσμα στην εξέλιξη θα τις φορώ
Στραβά κι αλλόκοτα στο κάθε βήμα θα πηγαίνω
Γνωρίζω τα χούγια ν' αλλάξω δεν μπορώ
Την περηφάνεια μου σε κείνες θα κραδαίνω!