Yalniz Uykuda Poem by Deniz Atay

Yalnız uykumda görürüm yüzlerini,
Küçükken oyunlar oynadığım çocukların,
Louise gelir ilkin, örgülü, kumral saçlarıyla
Annie belirir sonra, dağınık bukleleriyle.

Yalnız uykuda unuturum zamanı -
Kim bilir, nasıllar, nerelerdeler şimdi?
Oyunlar oynadık dün gece, yine eskisi gibi,
Oyun evimiz duruyordu, yine eski yerinde.

Hiç belirmemişti bunca yıl o tatlı yüzleri,
Yüz yüze geldik, bakıştık kibarca -
Onlar da düşlüyor mu acaba beni,
Ben de çocuk kaldım mı onlarda?