Αν Ήσουν Poem by Markos Anestis

Αν ήσουν για να μ' ερωτευτείς

Ο κόσμος θα έχανε το πέπλο της κίβδηλης σαγήνης
Στη φύση του σύννεφα θα ξαπόστεναν γυμνά
Νήσοι γκριζόλευκοι σ' ανεστραμμένη θάλασσα
Την τύχη των Σεραφείμ θα είχα που σε διάλεξα

-Ελίχρυσων άνθισμα στη μοναχικότητά σου
Θυμάμαι ακόμα προδωμένα τα φιλιά σου

Τα λόγια σου τρήμα των βράχων γίνηκαν
μπλε φθαλικό κι άρωμα θυμαριού σε μέλι-

Τα βράδια δεν θα σου έλειπε ο αμοβολυσμένος εαυτός
Ούτε κι η μικροαστική ελπίδα
Το χαμόγελο σου θα ήταν κυκλαδίτικα λιτό
Λυτά θα ήταν τα μαλλιά σου
Nα στάζουν αγιασμό ωσότου να στεγνώσουν, στην υγειά σου!
Τα χείλη θα ταν άνοιξης ροδανθοί σε στόμα φιλήδονο κρυμμένης
Βάρος η αίσθησις αυτή, ίχνος νιότης απολεσμένης

Αν ήσουν για να μ' ερωτευτείς
Ευχή θα λέγονταν η λάβα σε κάθε κυτταρό σου
Αν ήσουν για να μ' ερωτευτείς
Δεν θα έκανες όλο λαχτάρα το σταυρό σου

Θα σ' έτρεμαν σαν θάνατο οι πιστοί