Bij Het Krieken Van De Dag.... Poem by Sylvia Frances Chan

BIJ HET KRIEKEN VAN DE DAG….
bij het krieken van de dag
Ik zag vijf vogels op mijn levendige gazon
getjilp, praten en verzamelen
Ik vraag me af waar de rest is?
misschien vurig vliegen naar hun gezellige nesten?

deze vijf prachtige vogels dagelijks in deze ruimte
Ik weet niet wat hen naar deze aangename plek trekt?
Ik benader ze voorzichtig dichterbij,
zouden ze niet vliegen, bang voor totale blootstelling?

vol geduld, gevoed met een
bewuste geest,
Ik kom het dichtst bij de vogels, zo betoverend,
op het nippertje begint een vogel babbelend te praten!
geen getjilp of geklets,
maar glashelder praten!

Vreemd genoeg zal ik niet geschokt zijn
als deze begint
zingen als een zanger,
maar deze ene vogel
kletst als een mens? !

dit gebeurde bij het krieken van de dag
op mijn mooie smaragdgroene gazon
op dezelfde plek
Ik vroeg waarom zo vreemd, lieve God?

dan de op één na mooiste vogel,
hij fluisterde
in mijn oor:
wees niet bang mijn liefste,
als je in God gelooft,
niet één ding is vreemd,

alles is mogelijk,
dit is de waarheid en onfeilbaar....

© Sylvia Frances Chan - Alle Rechten Voorbehouden
Zondag 19 July 2020
Een nederlandse prachtige ochtend