Sonnet Xxv - Poem By Pablo Neruda Translation In Greekby Mary Skarpathiotaki Poem by Mary Skarpathiotaki

Sonnet Xxv - Poem by Pablo Neruda

Before I loved you, love, nothing was my own:
I wavered through the streets, among
Objects:
Nothing mattered or had a name:
The world was made of air, which waited.

I knew rooms full of ashes,
Tunnels where the moon lived,
Rough warehouses that growled 'get lost',
Questions that insisted in the sand.

Everything was empty, dead, mute,
Fallen abandoned, and decayed:
Inconceivably alien, it all

Belonged to someone else - to no one:
Till your beauty and your poverty
Filled the autumn plentiful with gifts.
Pablo Neruda



Προτού σας αγαπήσω,
η αγάπη, δεν ήταν δική μου:
Κοιτούσα μέσα στους δρόμους,
μεταξύ
Αντικείμενων:
Τίποτα δεν είχε σημασία ή είχε όνομα:
Ο κόσμος ήταν φτιαγμένος από αέρα,
που περίμενε.

Ήξερα δωμάτια γεμάτα στάχτες,
Σήραγγες όπου ζούσε το φεγγάρι,
Ανάκατες αποθήκες που γκρίνιαζαν «χάσου»,
Ερωτήσεις που επέμεναν στην άμμο.

Όλα ήταν άδεια, νεκρα, σιωπηλα,
Ο νεκρός εγκαταλείφθηκε και κατέρρευσε:
απροσδόκητα ξένα όλα

Ανήκαν σε κάποιον άλλο - σε κανέναν:
Μέχρι η ομορφιά σου και η φτώχεια σου
Να γεμίσουν το φθινόπωρο με δώρα.

Pablo Neruda

Μτφρ.Μ.Σκαρπαθιωτάκη