Oh, Morgen-Stond Poem by Madrason .

Ik ben het haantje pik, jawel,
dat gretig pikt
op kippenvel.

Des morgens zeer
vroeg uit de veren
moet ik met and're heren
concureren.

Want Louis Veertien komt
verdomd steeds eerder
als vereerder van de dag,
ik kus haar op
haar mond
Oh
Morgen-Stond.

Ik druk mijn kont
of poepke omhoog
en loop met
opgezette kleren
en schelend oog
wat droogjes
drie boogjes
om haar heen,
ze ziet mijn veren niet
, 'die ziet toch iedereen! '.

En geeft ze geen
gehoor aan mijn
ochtend appetijt
dan weiger ik haar rap
-die meid-
gelegenheid
nog een eitje
te leggen,
noch een woordje
te zeggen.

Dan loop ik naar mijn
Harem toe,
ben ik nog lang niet moe
en heb het voor het
zeggen,
ik ben en blijf
vooraleer
van top
tot teen
een heer.

Waar maakt ze zich
toch druk om,
geen haan die naar
haar kraait,
zelfs Judas niet
die zingt zijn lied
-reeds na drie keer-
daarvoor alreeds
zeer luid de kerk uit.

Bij mij duurt het
altijd wat langer,
niet omdat ik
ouder ben of banger
en met heel veel ervaring
-dat is nog geen verklaring-
nee dank U zeer mevrouw,
zo stoicijns zoals
u bent
houd ik U
voor wat te verwent,
U kent de waarde
niet van een
echte vent,
de heer
die hier
pareert
en
voor U
ventileerd
en niet voor zijn plezier:
'Nondeju, Nondesju, nodekukelekuuuh! '
Prut, prut, pruttelend;
'Goede-morgen, Mevrouw! '