14 Oktober 1943 Poem by Madrason .

Langs de kale naaldbomen dwalen
duizenden en duizenden geesten
queestend naar vol ongeloof waarom
waar zijn ze gebleven, die onlangs
nog in leven, langs godverlaten akkers
liggen stenen die me doen denken
aan de voeten en de dunne stijve tenen
van honderden Joden opeengestapeld
prachtig is de hemel in de nacht
en de nevel van verdwenen zielen
schoten uit de schoorstenen
al vliedend heen, maar waarheen
als er alleen maar inferno was
in een van god verstoken verlatenheid
sommigen, ze kunnen u dit nu vertellen
omdat er half doden weer tot leven
kwamen en zich zelf deden herrijzen
uit deze grijze barre jas van van hel
bijltjes dag had even toegeslagen
om het verhaal naar buiten toe te dragen
Sobibor de naam die nu nog de lippen
droogt en met gespannen bogen
poogt er wat woorden aan te doen ontglippen
als of het gisteren, vandaag zomaar
zowaar zichzelf herhalen kon.....
Sobibor, Sobibor, Sobibor....! M