Ode Voor Een Piano.... Poem by Sylvia Frances Chan

Ode voor de Piano georven van mijn Oma...
dank zij mijn geliefde Oma, kan ik piano spelen

Je bent klassiek en nieuw
nooit een vreemde zaak om mee te spelen
alle deuntjes en tonen die ik heb gehoord
en mijn eenzame pijn verdragen
wanneer we samen zijn waarom het altijd regent?
IS HET vanwege de melancholie
In de deuntjes die je speelt
of in het gezicht dat ik zie?

Elke keer dat ik je zie, herinner ik me mijn Oma
zo klassiek en vastberaden
maar toch zo relevant in de huidige omgeving

je hebt eeuwige schoonheid
ik beschouw je zo'n liefje
mijn instinctieve expressie
van mijn exstinctieve binnenkant

al mijn gevoel en gevoeligheid
speciaal voor jou uitgedrukt
jouw klassieke schoonheid en smart brains

Je bent klassiek en nieuw
nooit iets engs om mee te spelen
ik speel zonder concentratie
ik zit overvol energie

jij hebt genoeg aantrekkingskracht
je doet me doorgaan
je maakt me wereldberoemd
om te worden herinnerd tot in de vergetelheid

ik ben vaak verliefd
deze keer standvastig en opgaand
in je klassieke schoonheid

mijn liefde voor jou gaat steeds door
jij bent degene met wie ik wilde zijn
tot in de vergetelheid....



In Dankbaarheid Gecomponeerd door:

©Sylvia Frances Chan
Sunday the 23r of June 2019
Dutch Time 7.48 hrs A.M.