Ironically Surreal Poem by Mariesar Martires

Sa kalami ako masakitan,
Sa kahayag ako mawagtang,
Sa kaguol ako malipayon,
Peru sa kanunay ako masulub-on.



Ang kahayag wala nagpasabot og kalinaw,
Dili sa tanang oras ang katawa, kalipay.
Usahay, sa kangitngit pa ma-angkon ang hapsay nga malinaw,
Daw luha sa mga matang basa nang kanunay.




Katawang maglangog,
Sa kahilom maka bungog.
Ilabi na sa mangi-ob nga suok,
ang tanan buhat lamang sa utok.




Mga yaw-yaw sa hangin,
Nga bo-ot paminawn,
Nga bisan pag maangin,
Nag-inusarang pag-laum
Ang paninguha ning ulipon,
Ulipon sa gugmang halangdon.