Imazhet E Vëndëlindjes... Poem by skender iljaz braka

Imazhet e vëndëlindjes më kthejnë
tek të hershëmet vite të fëmijërisë.
Atëherë kur të tejdukshëm na dukeshin;
deti, këneta e mbushur me lejlek e pelikanë
dhe perëndimet që përtej Porto Romanos ndizeshin.

S'do të mund të kthehem kurrë tek ajo kënga e parë,
që shpërthente përmes pluhurit të fushës dhe harresës.
Kthim pas s'do të kenë më tingujt e çangës së lodhur,
që lajmëronte fillimin, pushimin dhe mbarimin e punës,
ferri i së cilës, qiellin gërvishtëte si përmbi supe engjëjsh.

Prej lotit të dhimbjes, askush nuk e arriti përqëndrimin.
Nga trishtimi i ndarjes kërkush nuk e gjeti ngushëllimin.
Në mol në tingujt e këmbanës qante një vajzë
duke tundur shaminw e qëndisur,
si të tundëte zëmrën e saj të shkulur.

Imazhet e vëndëlindjes më kthejnë tek nxitimi për në shkollë.
Tek përparsja e zezë dhe kordelja e bardhë punuar me grep.
Më kthejn tek "Ne jemi shqiponja…"që luanim në oborr.
Tek ca çapkënllëqe fëminore që prej mëndjes dot si heq.