Epikolliméno Sta Astéria Ta Mátia Mou Tha Meínoun Poem by Brett White

Επικολλημένο στα αστέρια τα μάτια μου θα μείνουν,
Κουδουνίζει από εκεί για να αγκαλιάσει τον Ήλιο,
Ποιανού ο φωτεινός κόσμος φωτίζει την Ημέρα,
Καθώς ο χρόνος τρέχει Παρελθόν πριν η ζωή άρχισε.
Ενώ σήμερα είναι σίγουρα ένα τέτοιο δώρο,
Που δίνει την ευλογία Του - ένας και όλοι -
Θα πρέπει να ευχαριστήσουν τα Lucky Stars τους Adrift,
Εν μέσω του Θεού Χρυσολλίτη Απόσυρση.
Οι ώρες τρέχουν πολλές φορές πολύ νωρίς,
Οι πρόωρες στιγμές σβήνουν,
Ηλιοβασίλεμα στη λάμψη του μεσημεριού
Το Shall Grey και μετά το Warm Purple μείνουν.

Epikolliméno sta astéria ta mátia mou tha meínoun,
Koudounízei apó ekeí gia na ankaliásei ton Ílio,
Poianoú o foteinós kósmos fotízei tin Iméra,
Kathós o chrónos tréchei Parelthón prin i zoí árchise.
Enó símera eínai sígoura éna tétoio dóro,
Pou dínei tin evlogía Tou - énas kai óloi -
Tha prépei na efcharistísoun ta Lucky Stars tous Adrift,
En méso tou Theoú Chrysollíti Apósyrsi.
Oi óres tréchoun pollés forés polý norís,
Oi próores stigmés svínoun,
Iliovasílema sti lámpsi tou mesimerioú
To Shall Grey kai metá to Warm Purple meínoun.