EIS Poem by Ruth Lasters

Was ik een weg, ik eiste stakingsrecht. Zo nu en dan niet
lullig van punt A naar B te hoeven lopen, maar plots krommen
naar een elders, onbepaald, zonder bestemming, ijkpunten. Vol
mensen die van doelgericht verplaatsen, eensklaps dwalen tot

zelfs absolute stilstand. En een dichter die hen dan
een windrichting influistert, hints ter oriëntatie,
weliswaar op voorwaarde dat zij vanbuiten

een gedicht van hem, bijvoorbeeld dit (Trager!
Zachter! Adempauzes!) Opgepast: bij elke foutief
gepreveld vers, vertakt en kromt de baan
zich verder.