! ! Batubalani Ng Katauhan Mo Poem by Inner Whispers

Hindi ko pinili ang ako’y kilalanin mo
O ako ay tapunan man lang ng tingin’g maamo,
Akala ko, mag-isa lamang ako’ng tumatawid sa mundo’ng ito
...Subalit hayan ka, lihim na sinundan ang mga yapak ko!

Batubalani nga ba’ng maituturing
Ang gibik ng bawat hinaing?
Sa bawat katagang namutawi sa kanyang labi
Inihatid ako sa isang magandang pangarap, aki’ng dagling hinabi!

Dikta ng isip ko, hindi tama, lisanin ang hiwagang ito
Na pilit lumulukob sa katauhan at kalooban ko
Binibigyang puwang ang mapanglaw na pag-asa
Maging isa, tayo’ng dalawa…patangay sa nasa.

Ngunit ano ito, sa kaunting kanti ng pansin mo
Hindi na napalagay, ako ay napapaamo
Hinintay ko muli ang pagdalaw mo
Ngunit nalalaman ko, ikaw man ay nalilito!

Sigaw ng misteryo’ng bumabalot sa katauhan mo
Batubalani sa puso’ng hapo….
At sa panahong ito, di mapalad magkapanagpo
Maaari’ng sa susunod na panahon, batubalani mo ay tuluyang lulukob,
Maging isa..tayo’ng dalawa na tutugon sa misteryo nito!

(Alay saiyo…ikaw na kawangis ng adhika’t katauhan ko!)