ميز يك پايه Poem by ALI ABDOLLAHI

ميز يك پايه

ميز يك پايه
اتاق را بر دوش دارد
كتابها و محال هاي قديمي را
و شباهت مي برد
به جامي
و درختي در كوير
و مناره اي با كلاه ابرهايي
كه روزهاي بي تو
از آن آب مي خورد.

در كاغذي مچاله مي شوي
كشويي ندارد پنهانت كند
پشت آن كه مي نشيني،
با چشم دريامردي پارسي
در عهد كهن
از همه چيز بدرود مي گويي
از كاغذ ديواري هاي شطرنجي
از مهتابي ولنگار و خيابان.

COMMENTS OF THE POEM
READ THIS POEM IN OTHER LANGUAGES
Close
Error Success