प्रतिमा Poem by dhirajkumar taksande

खुळे बींब आरश्याचे तोडलेस का असे
पोरखेळ आयुष्याचे मांडलेस का असे

हा लगाव भावनांचाआशेच्या शेजारी
ओढ जिवा होती तीला टाळलेस का असे

रोटी अन बेटीचाहा उपद्व्याप रे जगी
स्वप्नातल्या परीस तु जाळलेस का असे

कोण इथे जीव देयी जीव लावतांना
जीवलगा प्रेषितांना जाळलेस का अस

उजेडात चोरटेही पळती भयाने
श्वास पेटत्या दिव्याचे रोखलेस का असे

जीथे धरा आकाशाला वाटते मिळाली
तिथे मोती आसवांचे माळलेस का असे

स्वप्न नवे पाहतांना नग्न ही असावे
भग्न केले पामरांना तोडलेस का असे