नशा Poem by dhirajkumar taksande

'तु माझ्या जगन्याचे आशय
जन्मजात हा तुझा वसा
तुझ्याच थेंबा थेंबां पासुन
जिवनास ह्या आधार जसा

सांगण्या गर्व वाटे
मजला तुझी ही कहानी
न भेटले सूरअसुरांना
मृतअमृत हे पाणी
साथ तुझी मज रोज हवी
तु माझ्या डोळ्याची भाषा
तुझ्यासवे कधी तुझ्याविना
परि तुझीच असते तुझी नशा'

हवी हवीशी वाटते नशा तुझी पुन्हा पुन्हा
सुन्या घरात दाटते नशा तुझी पुन्हा पुन्हा

साचल्या मळातुनी ढगात वाहतो झरा
वाट पाहते नदी कधी मिळे सरोवरा
अधीर ओठ गाठते नशा तुझी पुन्हा पुन्हा

तुुझ्याविणा मरुस्थळी उसासल्या नसा नसा
आसमंत पाहुनी होई धरा पसा पसा
बधीर अंग चाखते नशा तुझी पुन्हा पुन्हा

युगे युगे तु हिंडशी रुपात वेग वेगळ्या
रंग तो जयामधे विळुन जाती पाकळ्या
जीवा जीवात दाटते नशा तुझी पुन्हा पुन्हा