ഒടുവിൽ.. Poem by Maji Mohd

കിട്ടിയതെല്ലാം ഒരുക്കൂട്ടിവെച്ച്,
ഓർത്തെടുത്ത്,
വാരിക്കോരി കൊടുത്തതാണു ഞാൻ..
അറിയാവുന്ന വിധത്തിലൊക്കെ
മനസ്സിലാക്കിക്കൊടുക്കാനും നോക്കി..
പോരാ..പോരാന്നും പറഞ്ഞ്
എത്ര തവണ എന്നെ കുടഞ്ഞെറിഞ്ഞു? ..
രക്തം ഊറ്റിയെടുത്ത് ,
ആത്മരസം ചിന്തിച്ചിന്തി
ഞാൻ ഞാനല്ലാതായി..
വിളറിയ ചുവരുകളുമായി
പട പടാ ന്ന് മിടിച്ചിരുന്ന എന്റെ ഹൃദയം,
അത്രക്കും ദുർബലമായ എന്റെ ഹൃദയം.,
ഓജസ്സില്ലെന്നു പറഞ്ഞ്,
എത്ര പെട്ടെന്നാണ് അവൻ
കാൽക്കീഴിലിട്ട് ചവിട്ടിയരച്ചത്..? !
എന്നിട്ടും...,
അവിടെക്കിടന്നും എന്റെ ഹൃദയം മിടിച്ചപ്പോൾ ''
പ്രഹസനം.., ജൽപ്പനം..!
ഞാൻ ഉന്മാദിയത്രെ! ! !
അല്ലെങ്കിലും,
ആദ്യം മുതലേ എല്ലാം ഒന്നു തന്നെയല്ലേ?
അറിയാമായിരുന്നില്ലേ?
പിന്നെന്തിനാണ് അനാവശ്യമായ ഈ പിടച്ചിൽ? ? !