انسانم و همين Poem by Mehri Mehraban

انسانم و همين

(انسانم و همين)
ساده ام، مثل آب
سمت چاله ها پيش مى روم

مثل درخت
كلاغى روي شاخه ام لانه مى سازد

مثل نور
با آينه ها، منعكس مى شوم
در تصويرهاى مجازى، در وارونه هاى حقيقى

واژه اى مرا به وجد مى آورد
سُر مى خورم روى ليزى يك احساس

مى شكنم با يك نگاه ، يك اشاره، يك سكوت
بند مى خورم با همدلى ، همزبانى يك دوست

مى گويى: زن بودن يعنى همين
مى گويم: انسانم و همين

انسانم و همين
Monday, November 2, 2015
Topic(s) of this poem: women
COMMENTS OF THE POEM
READ THIS POEM IN OTHER LANGUAGES
Close
Error Success