De tandenrijen ritmisch
kauwend als een lok
en verder dauwend
het dispuut zich
fulminerend
dialogen wederkerend
plat zo, zo crates
aristokratisch en meer
de dikke tong
van leer
de pokdalige wangen
zijn gaan hangen
de haren schieten uit
als zilversparren
rond zijn mond
en bogen fraai
rond om zijn
grauwe ogen. M
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem