Veertig Verzen Over Realiteit Poem by Machiel van Dijk

1.
Door onze perceptie van de wereld, moeten we wel toegeven aan een uniek
Eerste Principe dat verschillende krachten heeft,
verschijningen van naam en vorm,
de persoon die ziet,
het scherm waarop hij ziet,
en het licht waardoor hij ziet;
hij hemzelf is deze allemaal.

2.
Elke geloofsovertuiging is gebaseerd op drie entiteiten,
het individu, God en de wereld,
maar het is alleen de ene Realiteit
die zich manifesteert als deze drie-éénheid.
Men kan alleen zeggen 'De drie zijn echt drie' zo lang als het ego voortduurt.
Daarom is het blijven in het eigen Zijn, waar het ‘Ik',
of het ego, afgestorven is, de perfecte Staat.

3.
De Wereld is echt';
‘Nee, het is een onechte verschijning';
‘De wereld is mind (geest) ‘;
‘Nee dat is het niet';
‘De wereld is plezierig';
‘Nee dat is het niet'
Wat is het nut van zulke discussies?
De staat waarin de objectieve kijk op de wereld opgegeven is,
men Zelfkennis heeft en alle notie van eenheid of tweeheid,
hunzelf of het ego verloren is, is aangenaam voor iedereen.

4.
Als men zelf een vorm heeft,
dan zullen de wereld en God ook een vorm lijken te hebben.
Maar als men vormeloos is,
wie is het dan die vormen ziet en hoe?
Kan enige vorm gezien worden zonder het oog?
Het ziende Zelf is het Oog,
en dat Oog is het Oog van de Oneindigheid.

5.
Het lichaam is een vorm bestaande uit de vijfvoudige sheath; daarom zijn ze alle vijf inbegrepen in de term lichaam.
Bestaat er een lichaam afgezien van de wereld?
Heeft iemand zonder een lichaam ooit de wereld gezien?

6.
De wereld is niets meer
dan een belichaming van de objecten waargenomen door de vijf zintuigen.
Gezien één enkele mind de wereld waarneemt via deze vijf zintuigen, is de wereld niet niets anders dan de mind (geest) .
Kan er afgezien van de mind een wereld zijn?

7.
Ondanks dat de wereld en de mind (geest) samen opkomen en verdwijnen,
is het alleen door de kennis van de mind dat de wereld gekend word.
Die Perfectie waarin de wereld en de kennis ervan verschijnt en verdwijnt,
en die zelf schijnt zonder te verschijnen noch te verdwijnen,
alleen dat is de Realiteit.

8.
Afgezien van in welke vorm we de Absolute Realiteit dan ook aanbidden,
het is alleen maar een manier om Het te kennen zonder naam en vorm.
Alleen dat is ware realisatie,
waarin men zichzelf kent in relatie tot die Realiteit,
vrede verkrijgt en zijn en zich realiseert er één mee te zijn.

9.
De dualiteit van het subject en het object en de drie-éénheid van ziener, zien en het geziene kunnen alleen bestaan wanneer ondersteunt door het Ene.
Als men zich naar binnen keert opzoek naar de Ene Realiteit, vervallen ze.
Degenen die dit inzien hebben de ware Kennis.
Zij zullen nooit in verwarring raken.

10.
Gangbare kennis gaat altijd gepaard met onkunde;
en onkunde met kennis;
de enige ware Kennis is dat waardoor men het Zelf kent door te onderscheiden wat de kennis is en wat de onkunde.