Shall Become As - New Poem by Mustafa Test

bu kalemi sen koy
elimde ve sen
kalemi al
elim. gece
dolunaydan önce

ay görünüyor
tam. Ne eksik
karanlık bir aç
orak, şerit
gölge yemenin

bizi içeride. sonra
dağlar nefes alır
onların nane ve kederi
uzunlara karşı yeşil
yaz gökyüzü, patladılar

sıcak ekime
kahkaha, aydınlatma
narenciye ile ufuk,
pas ve kan. sen
bu bıçağı benim yerime koy

el. çekiyoruz. Biz
okyanuslar gelirken buluş
birlikte, kaldırarak
karşı ve yapışan
tuzlu suyumuzun karşısında

sınır. yaklaşıyoruz
iki ray gibi sonsuz
tek parça, bağlı
buna paralel olarak
gözlerimizi vaat ediyor

birleştirmek, uzak bir yerde
uzakta kapalı. sen
bu tüyü benim yerime koy
avuç içi. parmaklarım
yakın uçuş.