Seatmates...Bullies... Poem by Raymond Agusa

Ang iskwela’y pumapasok ng paaralan,
Upang sila’y mabigyan ng kaalaman,
Kaalamang nararapat lang malaman,
Sapagkat ito’y kanilang karapatan.

Bawat bata’y may angking katalinuhan,
Katalinuhan sa iba’t ibang Larangan,
Na magagamit sa pag-unlad ng bayan,
Sa bawat pakikipagsapalaran.

Pano kung pagpasok nila ng paaralan?
Sila ay mayroong masumpungan,
Kanilang kamag-aral ay kayabangan,
Ikaw nalang lagi ang pinagtitripan.

Itong mga “Bully” mong kamag-aral,
Kunwari’y marami silang kaalaman,
Ngunit kanilang utak wala namang laman,
Kundi purong pang-iinsulto’t pangingi-alam.

Ang lahat ng iyong mga kagamitan,
Palagi nalang nilang pakiki-al’man,
Wala kang magamit pag may paggagamitan,
Dahil kanilang pinaki-aralman.

Gamit mo’y itatago kung saan-saan,
Ang hindi nila nalalaman,
Ito’y pinaghihirapan ng kanilang magulang,
Tapos inyo lang pakiki-alaman?

At kung nagkataon pa’y sinisiraan,
Kung anu-anong insulto’t lait ang mararanasan,
Sa mga kamag-aral sunud-sunuran,
Sa mga gawaing di makatarungan.

Halos nais na nilang magpatiwakal,
Dahil sa “Bully” niyang kamag-aral,
Nais niyang magsumbong sa kaniyang guro,
Guro na kanilang tagapag-turo.

Ngunit walang lakas ng loob mag-sabi,
Kaya puot-galit isinasantabi,
Ito ba kaya’y wala ng katapusan?
Ito ba’y digmaang walang kahahantungan?