De beelden huilen
ruilen de echo's van klanken
janken hun eenzame lied
en bedanken
alles te observeren
maar ze reageren niet
in hun indachtig lied
verzamelt zich mystiek
maskers zijn maskers
ze liegen niet
en dat wat men
gaarne aan hen doet kleven
komt tot leven
in flikkerend licht
hoe statisch idee
werd dynamisch “gedwee
tot een zalig gedicht
genaamd Patina
cinema!
Madrason 16-052015
Dit gedicht is een ode aan:
Alain Resnais & Chris Marker -
Les Statues Meurent Aussi (Statues Also Die) - 1953
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem