Napapagod Din Pala Ang Puso Poem by Minerva Agriam

Ang tagal kitang hinahanap,
Di na maisip ang mga sandali.
Araw araw naman kitang kapiling,
Bakit naghahanap pa rin?

Ikaw na ba talaga o may iba pa?
May hihigit pa ba sa kariktan,
Katangian na sa iyo lang nakikita?
Ikaw lang ang tanging giliw.

Bakit parang walang katuturan,
Ang mga paglalambing at pag-aalaga?
Hindi mo ba naramdaman o nakikita,
Na ang mga ito ay para sa iyo lamang?

Parang walang patutunguhan,
Itong pagmamahal dahil
Magkasalungat ang mga prinsipyo.
Ang mga pangarap ay di magkasaundo.

Napapagod din pala ang puso,
Lahat na gusot na dulot
Nang di pagkakaunawaan,
Ay gusto ng iwaglit at tatalikuran.


(10/13/04. 11: 55 p.m)