Mijn Blik...2 Poem by Caroline Verhelst

Mn handen die trillen,
kriebels in mn buik
mn hart gaat als n gek tekeer
mn benen die wiebelen heen en weer
stress in mn maag
en raar maar waar voel ik zelfs n hele
lichte druk op mn blaas...
Mn honger is verdwenen
mn mond staat kurkdroog
Het enige wat me echt opvalt
zijn jouw lippen,
jouw hals,
jouw zalige mooie diep blauwe oogjes
en hoe hard ik er met heel mn lichaam
naar verlang om jou in mn armen te nemen
en jou te kussen...

Langzaam tikt de tijd voorbij
net alsof deze blij is voor jou en mij
ik kan mn ogen amper van je afhouden
hoe hard ik dit probeer
het enige wat door mn hoofdje spookt is
'mn lieve God wat is ze toch mooi'! ! !
en met iedere seconde
dat jij binnen mn bereik bent
neem ik echt iedere millimeter van jou
héél langzaam in mij op...

Mn ogen glijden van het topje van je hoofd
langzaam naar beneden,
eerst langs jouw voorhoofd,
dan naar jouw oogjes,
jouw neusje,
jouw zachte vollen lippen
waar k mn blik héél eventjes laat rusten
en me inbeeld hoe het zou voelen moest ik
jouw zachte lippen terug op deze van mij voelen?
Bij het horen van jouw stem
word k terug tot de realiteit geroepen...
Ik laat mn blik verder glijden naar jouw kin
zo langs de contouren van jouw hele aangezicht,
van jouw kin naar jouw linkeroortje
zo terug naar boven
over jouw haren, jouw hoofdje
naar jouw rechteroortje
en zo langzaam naar beneden
langs jouw uitnodigende hals
over jouw rechterschouder
naar dat putje dat zo ligt net tss jouw 2 sleutelbenen
heel snel laat ik mn blik glijden over jouw linkerschouder
om zo heel langzaam naar beneden te glijden
langs jouw arm
naar jouw hand dat heel ontspannen op de tafel rust
en terug laat ik mn blik eventjes rusten
laat k mn gedachten nogmaals heel eventjes af dwalen...
Af dwalen naar de tijd dat jouw handen
mn lichaam nog dagelijks liefkoosde,
mij zo heel zachtjes streelden,
hoe je met jouw vingers
mn haren achter mn oren wreef,
hoe je net voor je me kuste
mn aangezicht heel zachtjes in jouw handen nam
me heel diep in de ogen keek
me vertelde hoeveel je van me hield
om uiteindelijk jouw lippen heel liefdevol en zacht
op deze van mij te drukken
En ik herinner me nog als de dag van gisteren
hoe jouw vingers bij het overlijden van de Stoffel
de tranen uit mn aangezicht veegde en je me zei:
'dat alles wel in orde zou komen',
terwijl jouw handen zachtjes door mn haren gleden...
Terug word ik door jouw stem gewekt uit mn dagdromen
en k voel hoe de tranen staan te branden achter mn ogen,
maar deze mag ik jou kost wat kost niet tonen...

Ik voel jouw blik op mij gericht,
ik kijk op en beland met mn blik rechtstreeks in jouw mooie oogjes
Ik weet niet hoelang dit heeft geduurd,
maar voor mij leek dit moment echt n eeuwigheid te duren
n echt méér dan zalige eeuwigheid...
Kvraag me af of je het kon lezen,
alles dat toen in mn ogen stond geschreven
en k moet bekennen dat k me ergens heel stilletjes afvroeg
wat er toen allemaal in dat hoofdje van jou om ging?

Want jouw blik ging dwars door me heen,
waardoor je mij er natuurlijk ook van belette
jouw diepste gevoelens en verlangens te lezen of te ontdekken...

Weet je na al die tijd,
na al die jaren
die er sinds onze allereerste ontmoeting al zijn verstreken,
na alles wat er doorheen de jaren tussen ons al is gebeurd,
verwonderd het mij nog steeds hoe
jij mn hartje nog steeds zo weet te raken
en hoe het ook maar enigzins mogelijk kan zijn
dat ik na al die jaren nog steeds zo hopeloos verloren
en zo verdomd stapel- en smoorverliefd op jou kan zijn...