MA SAL LAAT WEES Poem by Antjie Krog

dat ek na julle toe terugkom
moeg en sonder herinnering
dat die kombuisdeur oop is ek

inskuifel met tasse haastige presente
in die gange sluip rond my gesin
se verdrieteige drome ruite aangepak

van hulle verlate taal in die harde
badkamerlig borsel ek my tande
druk ‘n pilletjie op my tong: Do.

dat ek verbyloop waar my dogter slaap
haar lakens netjies geplat onder haar ken
op die spieëltafel steier sywurms in goud getoom

dat ek my seuns verby kan kom
fronsend teen kussings aangevuis
hul onrugstige ondertone kneus deur die kamer

dat ek ‘n naghemp vroetel uit die laai
inglip in die donker skreef agter jou rug
dat die warmte na my oorvloei

maak my nog digter nog mens
in die hinderlaag van asem
sneuwel ek tot vrou.