Karangyaan Sa Tabing-Ilog. Poem by Karlo Avenido

Karangyaan sa ilalim ng tulay
sa tabi ng ilog tuwing taglamig,
niyebe't yelo ang aking kama't unan,
bubong ng semento'y init ang hatid.

Sa hapag-kaina'y may sago't gulaman
manok de-yelong ating pagsasaluhan,
kahit ang nanay ang maghugas ng pinggan:
kaunting yuko lang sa ilog-hugasan.

Tuwing gabi at giniginaw nang husto,
magkumot ka lamang ng niyebeng nagyelo;
ika'y pahihimbingin ala-iyayo
na parang mukhang sanggol na sumususo.

(Surrey, Canada, Jan 22, '09)