En Onvermijdbaar Is De Entropie Poem by Madrason .

…….12 keer,13 keer,14...ze kan niet meer
maar pompt zich elke dag weer op,
opdat het apparaat weer starten kan
ze zegt, ik ben zo egoïstisch als een man
maar vecht tegen de onvermijdbare horizon
de kim die langzaam klimt al naar haar ondergang
ze is bang, bang, bang dat het niet meer gaat
en dat ze vallen zal, wel drie keer voor ze staat
ze is gedesillusioneerd en vaker nog heel kwaad
en zou nog zoveel willen, maar wordt niet desolaat
want telkens als het eventjes niet gaat komt raad
een overnachting, een wodka in de natte kou
een kusje en omarming, zo maar van een vreemde
met zware voet treedt ze verder op haar spoor
en volgt een weg vooruit aldoor
maar in haar hoofd alleen de tegenstrijd
ja in haar hoofd vooral het spoor terug
en bijster vaak het spoor bij overgang
waar was nu toch die brug
zo onvermijdbaar is de entropie
ik tel tot drie en doe heel eventjes
alsof ik 'je' niet zie.......
Een…., Twee……., Drie……... M