De Ijdelheid Doodt Poem by Madrason .
De Ijdelheid Doodt
De zomer erna toen zag ik pas
hoeveel ouder ik geworden was
sliep ik in een nachtmerrie
van ware decadentie
het paardengebit
lacht om het wit
dat zomaar zwart
geblakerd door het
vuur der schande werd
dat over lijken gaat
narcisme in spagaat
gebroken cochenille lippen
die duizend maal gewroken
en telkens weer ontglippen
die woorden van de barre grond
ik voel haar kogels in mijn mond. M
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem
Delivering Poems Around The World
Poems are the property of their respective owners. All information has been reproduced here for educational and informational purposes to benefit site visitors, and is provided at no charge...
5/4/2024 3:52:29 PM # 1.0.0.1119
