Het staat morgen niet
in de krant
een vrouw zomaar
op straat beland
verweest met
kind'ren aan haar zij
ja dat gebeurt
in treurig Nederland
we zijn verhard
als steen alswaar
en lijden aan
te zwaartekracht
de tranenpoel
waarin zij staan
een kil bestaan
de modder waar
ze nog doorheen
hen aangedaan
en elke dag gebeurt het weer
de burgervaders kijken toe
ze bieden geen verweer
zetten de malle molen aan
waar wit gekraagde
crimininelen hun bestaan
dan aan ontlenen
terwijl toch met
wat goede wil
zonder remedie
en ook zonder pil
men beters had gedaan
dan met regiegeweld
en dat ageren
wat luisterend
begripvoller
had kunnen
reageren...en
gewoon als mens!
Madrason 03 10 2014
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem