Broeders Mensen - Translated from François Villon's « Frères Humains » Poem by Oilibheir Álain Christie

Broeders Mensen, jullie die leven na ons,
Heb geen harten die verhard zijn tegen ons
Want als jullie barmhartigheid voor ons hebt,
God zal al eerder genade met jullie hebben.
Jullie zien ons hier gebonden, vijf, zes:
Wat betreft onze lichamen, die we te veel hebben gevoed,
Zijn vlees was lang geleden verslonden en verrot.
En wij, de botten, worden as en poeder.
Niemand zou ons lot moeten lachen,
Maar bid God dat iedereen ons zal vergeven!

Als we jullie 'broeders' noemen, moet jullie je niet
Voelen minachting voor het, ook al waren we gedood
Na een rechterlijke beslissing. Weet jullie echter dat
Niet alle mannen een standvastige geest hebben.
Breng ons excuses voor ons sinds we dood zijn,
Tot de zoon van de Maagd Maria,
Zodat zijn genade niet voor ons opgedroogd is,
En dat hij ons beschermt tegen helse bliksem.
We zijn dood, laat geen ziel kwelt ons;
Maar bid God dat iedereen ons zal vergeven!

De regen heeft ons gereinigd en gewassen
En de zon, uitgedroogd en zwart verbrand;
Eksters, kraaien hebben onze ogen gegraven,
En geplukt baard en wenkbrauwen af.
Nooit, geen moment, we zitten stil.
Dan hier en daar, als de wind varieert,
Volgens zijn gril, onophoudelijk gooit hij ons,
Meer gepikt door vogels dan vingerhoeden.
Dus wees niet van onze broederschap;
Maar bid God dat iedereen ons zal vergeven!

Prins Jezus, die heerst over allemaal,
Laat de hel niet heerschappij over ons hebben
Met hem hebben we niets te maken noch af te rekenen.
Mensen, dit is geen plaats voor spotternij;
Maar bid God dat iedereen ons zal vergeven!

[Rendered into Dutch by O.Á.C.

used as subtitles for the video

'François Villon's 'Frères Humains' read by OÁC']

En hier is de ORIGINELE TEKST:

Frères Humains (c.1462)

Frères humains qui après nous vivez
N'ayez les cœurs contre nous endurcis,
Car, se pitié de nous pauvres avez,
Dieu en aura plus tost de vous merciz.
Vous nous voyez cy attachez cinq, six
Quant de la chair, que trop avons nourrie,
Elle est pieça devoree et pourrie,
Et nous les os, devenons cendre et pouldre.
De nostre mal personne ne s'en rie:
Mais priez Dieu que tous nous vueille[nt] absouldre!


Se frères vous clamons, pas n'en devez
Avoir desdain, quoy que fusmes occiz
Par justice. Toutesfois, vous savez
Que tous hommes n'ont pas bon sens rassiz;
Excusez nous, puis que sommes transis,
Envers le filz de la Vierge Marie,
Que sa grâce ne soit pour nous tarie,
Nous préservant de l'infernale fouldre.
Nous sommes mors, ame ne nous harie;
Mais priez Dieu que tous nous vueille(nt) absouldre!


La pluye nous a débuez et lavez,
Et le soleil desséchez et noirciz:
Pies, corbeaulx nous ont les yeulx cavez
Et arraché la barbe et les sourciz.

Jamais nul temps nous ne sommes assis;
Puis ça, puis la, comme le vent varie,
A son plaisir sans cesser nous charie,
Plus becquetez d'oiseaulx que dez à couldre.

Ne soyez donc de nostre confrarie;
Mais priez Dieu que tous nous vueille[nt] absouldre!


Prince Jhesus, qui sur tous a maistrie,
Garde qu'Enfer n'ait de nous seigneurie:
A luy n'avons que faire ne que souldre.
Hommes, icy n'a point de mocquerie;
Mais priez Dieu que tous nous vueille[nt] absouldre.


François Villon (1431-1465?)