Bedolven Onder Mijn Eigen Filmrol Poem by Madrason .

Hij ligt daar
nu al 40 jaar
en de ander
minstens vijfentwintig

God neemt de mooiste
bloemen tot zich,
daar op Jupiter speelt
Harrie vaak de draak

Grafrechten
25 miljoen centen
miljoenen sentimenten,
retourtje maan
toch geen illusie

Lijden in Leiden,
het gaat verkeerd
met de wereld
dat staat
inmiddels vast

En ik maar denken
dat ik India
betere landbouw
kon schenken
zij wisten wel beter

Al zijn je botten
binnenkort
de aarde uit
ik hoor je stem
nog erg luid

Vraag ik om advies
aan daklozen, zwervers
ze weten het zo
goed te vertellen,
gezellig is een
plaatsvervanger
voor de eennzaamheid

De Keileweg is
aangelegd
als een slechte raad,
die rode gloed,
de gore
overmoed
te denken
dat je de haat
omarmen kunt

Alcohol en gelatine,
de zoekmachine
van je brein
die zoekt
wie je wil zijn

Ik begraaf de
verslagen, doe verslag
van hen en roep je aan,
maar langzaamaan
raak ik bedolven
onder mijn eigen
filmrol.