25η Ωρα Poem by Stavros Teneketzis

Σημείο στίξης
πάνω σε διαστρική ευθεία ο χρόνος.
Της νόησης οι βαθύμεστες σκέψεις
φλερτάρουν με τα όρια του χάους
καθώς η πλάση ζυγώνει μεσάνυχτα.
Μια λάμψη στο σκοτάδι
διαστέλλει το νόημα της μέρας
με μια ακόμα ώρα πριν από το ένα.
Είναι η μοναδικότητα αυτή η 25 ώρα.
Είναι το θάρρος της λογικής
μπρος στον άπατο λάκκο της παράνοιας.
Φωτιά το νόημα της σύλληψης
ενός τόπου υπερρεαλιστικού, αθάνατου
πάνω από το γνωστό δάκρυ της υποταγής
και την ανούσια περιφρόνηση της ύπαρξης.
Χόρεψε με τα δαιμόνια εκεί άγγελε
στο ρυθμό μιας ιρλανδέζικης μελωδίας.
Πιες απ' το κρασί το άφθαρτο, το μελωμένο
και αγκάλιασε την αμαρτία με ανοιχτά φτερά.
Δεν θα ακουστούνε κούφια λόγια απόψε
είναι η ελπίδα και το γέλιο που αντηχεί στο κενό.
Λίγα ακόμη λεπτά και φτάσαμε στο αύριο.
Προσμένει η πτώση εκεί πέρα.
Η βαρύτητα θα τσακίσει τα φτερά σου άγγελε
γι' αυτό τώρα φώναξε και άδειασε κάθε εισπνοή.
Δεν είσαι πια μόνος
στο βασίλειο των ουρανών.
Γέμισαν πια με όνειρα οι μαύρες τρύπες του φόβου.
Στάσου περήφανα τώρα, ζυγώνει η στιγμή.
Πάρε μια δεύτερη βαθιά ανάσα ατσαλένιας θέλησης.
25 οπτασίες στριφογυρίζουν στο δωμάτιο.
25 άπιαστα φωτεινά άστρα χάνονται στο όραμα.
Το σώμα σου κουρασμένο και βαρύ
δέχεται με δέος την ψυχή σου.
Η ώρα έφτασε μία.