Με Μια Ρουπία... Poem by Giorgos Vlachos

Με μια ρουπία να κουρνιάζει
στην τσέπη,
με την Ινδία ερωτευμένη,
με τον Γάγγη να κυλάει στο αίμα,
με τον χρόνο ασίκη
να με κοιτάει στα μάτια
και τη γυναίκα έρωτα,
να καλπάζει,
εγώ ο πιο ασήμαντος
που είδες,
έσπασα το φράγμα
και έτη φωτός αναρριχήθηκαν
στη πυραμίδα των βουρλισμένων
μου στίχων:
Ο Αλέξανδρος δεν αναπαύεται ποτέ.
Δεν είναι θνητό παράσιτο στην Τ.V.
καρφωμένο.
Δεν είναι διαπλεκόμενη σαπουνόπερα
στου χρόνου τη φούσκα.
Δεν είναι Givanchy κινητήρας
και αρώματα BMW.
Είναι:
΄Εφηβος άνεμος,
έναστρος ποδηγέτης,
αριστοκράτης του έρωτα,
προσάναμα της γήινης
θλίψης.
Με τη μητέρα σελήνη στρατολογήθηκαν
σε αιώνια μνεία.

Γιώργος Βλάχος
δεν έχω visa για την ελευθερία