Ατάραχη Καρδιά Poem by THEODOROS MANTAS

Πέφτει βροχή πυκνή και ξεδιψά η γη.
Η θάλασσα τα σπλάχνα της γλυκαίνει.
Θεριεύει η βοή του ανέμου.
Τα πετούμενα κουρνιάζουν στα κλαδιά.

Οι ίσκιοι γίνονται πυκνοί και μακρινοί.
Τα άνθη πνίγονται στο κύμα του ουρανού.
Τα πλήκτρα ακούγονται μελαγχολικά,
δειλά φεγγοβουλούν τα κίτρινα κεριά.

Απόψε η νύχτα μίλησε βαριά.
Τα άστρα έφυγαν και 'κείνα από ψηλά.
Ατάραχος μένει ο χτύπος της καρδιάς
είναι που αγγίζει το βλέμμα της κορασιάς.