- Τα Σήμαντρα Poem by Georgios Venetopoulos

Τα σήμαντρα

Όλες μου τις ζωές τις κράτησα για σένα
σε αναλλοίωτους των αλλοτινών
τα γυρισμένα στον άνεμο χέρια μου,
μετρούν βράδια πικρής γιορτής.

Και τα μικρά παιδιά σε κυνηγάνε,
με τους ανέμους της ονειρικής γιορτής
πρωτόγνωρος δικός μας ήλιος,
που φώτισε τα σήμαντρα σαν έφτασε πρωί.

Και ο παλμός μου που απλώνεται στα σήμαντρα
με συντροφεύει Κυριακές που σε θυμάμαι,
χτύπος καρδιάς που γράφεται στο χρόνο,
στο χρόνο που γυρνάς μόνο για μένα.

Όταν τις Κυριακές μου λένε γιόρτασε,
θυμάμαι το ποτάμι το πρωί
εσύ μέσα στο φως να είσαι δίπλα μου,
να μ' αγαπάς για όλη τη ζωή.

Boston.