Απροσδόκητος Αύγουστος Poem by Valia Maistrou

Κι αν την αγάπη που χρόνους πολλούς σου κρύβεται,
χαράζεται όμως με μαύρα σημάδια πάνωθε σου,
αν κατά λάθος δεν την πνίξω εντός μου εκείνη
την ώρα του αφρισμένου πάθους μου, χαρά μου,
καθώς με ορμή πρωτόγνωρη θα εναγκαλίζομαι
τα λιοψημένα σου τα βράχια, ω θάλασσα μου!

Κι αν ο Μαΐστρος εν τέλει εμένα λυπηθεί
και κόψει λίγη απ' την ορμή του απόψε,
με φέγγος τη θάλασσα μου λούσει αυτός
ο σπάνιος Αύγουστος της ακριβής διπλής Σελήνης,
με δίχως ζήλειες, μπορέσει ολάκερος ευθύς
ν'αφήσει τον εαυτό του να φλερτάρει!

Μπορεί κι εγώ ως φλοίσβος ήμερος να ειδώ,
τούτο το απομεσήμερο λίγης αγάπης κάλμα,
να ενδώσω τελικά σε πράο παφλασμό,
που όμοιο του να μην ματά 'χω ζήσει
πέρα απ΄ τα μάτια σου άλλο να μην δω, καθώς
τα μάτια μου μονάχα ας καθρεπτίζουν!

Έτσι όπως καταρραχούν οι σκέψεις μου
τις αφροστόλιστες κορφές του εύοσμου του νου σου,
βρίσκουν σ' αυτόν κι αποζητούν δροσιστικές
φωλιές για αετόπουλα κι ανδρείες γερακίνες
έτσι κι οι Έρωτες γοργόφτεροι θα ορμούν
από τα πέλαγα να κλέψουν τους ανέμους!

Κι ό, τι θελήσουνε ευθύς μεσ' του καλοκαιριού την κάψα
δικό τους να το κάμουν δίχως σκέψη δεύτερη
από φόβο προς την τελειότητα, σαν θα 'βρουν
ν' αγαπούν σαν πρώτη φορά την ποθητή αγνότητα
μα εγώ εσένα θα ζητώ στα μάτια σου να σβήσω
της ψυχής μου τ' άγρια των καιρών τα μονοπάτια!

Εσένα θα ζητώ να μοιραστώ στον κόσμο μου
τα άγια σημαδεμένα του κοριτσιού τα τάματα
και σε ναούς Ελληνικούς ας κρύβομαι στο βάθος
ωσάν σε μήτρα πρωτομάνας με μια καρδιά βελούδινη
μια καληνύχτα θάλασσας στα βλέφαρα απαλά
να σου αποθέσουν δυο γλάροι ολόλευκοι βοηθοί
που έστειλα από καιρό στο όνειρο τούτο του Έρωτα!

Στο κύμα απάνω να έρχομαι στα μάτια σου να σε φιλώ
κι εκείνο το πνεύμα, δέντρο, ρίζες βαθιές μεσ' την καρδιά,
πελώριο, με σώμα και ψυχή τρισμέγιστη, μοναδικές
νεφέλες αγάπης γύρω μου ν΄αφήνουν πλούσιες
και μόνο εμένα μία και μόνη ακριβή ανατολή
με Έρωτα να ντύνεις, με χρώματα να στολίζεις.

15.07.2016 "10 και πλέον ιστορίες μετά το 30"

(verse)