- Ντηζελοκινητήρας Poem by Georgios Venetopoulos

.

Βρυχήθηκε ο άγριος ντηζελοκινητήρας

καθώς ο Γιώργος, σοβαρός, καθόταν στο τιμόνι

φουσκώσαν όμως τα νερά, ως τον αναβατήρα,

στη λαμαρίνα η βροχή έπαιζε Αλμπινόνι...


Ο οδοστρωτήρας ζύγιζε σαράντα-δύο τόννους

αέρας φύσαγε δριμύς, (μαϊστροτραμουντάνα) ,

μακρυά από την Εθνική τον πήρε ο χωροχρόνος

καί πέταξε απ' το Τολό μέχρι τη Δημητσάνα.


Η φήμη του απλώθηκε σε ούλο το δοβλέτι

στο Μαίναλο ήταν αϊτός, στον Πάρνωνα γεράκι

καθότι ούλοι στα βουνά τον σέβονταν, προσέτι

σε παραλίες, πεδινά και κάθε χωριουδάκι.


Ο οδοστρωτήρας έγινε το σύμβολο της νίκης

τον οδηγούσε στα χωριά μα και στις κωμοπόλεις,

σε συναυλίες με ροκιές κι ωδές ουρανομήκεις,

με πειραγμένα καύσιμα, βενζόλης κι αιθανόλης.


Ο κεραυνός πήρε φωτιά, μακρυά, απ' τον γαλαξία

τον τράβηξε το μέταλλο και η αγωγιμότης,

ο έλεγχος εχάθη και η ηλεκτροπληξία

τον τίναξε στην Τρίπολη· μην ήταν Βαλτετσιώτης;


Εκεί, όσοι μαζώχτηκαν, μακρυά από την Αθήνα,

χορεύαν καλαματιανούς, αντικρυστούς και μπάλους

με τα νταούλια, τα βιολιά, τις γκάιντες, τα κλαρίνα

με ποιητές, τραγουδιστές και χοροδιδασκάλους!