Herman Gorter Poems

Een nieuwe lente en een nieuw geluid:
Ik wil dat dit lied klinkt als het gefluit,
Dat ik vaak hoorde voor een zomernacht
...

Zie je ik hou van je,
ik vin je zoo lief en zoo licht -
je oogen zijn zoo vol licht,
ik hou van je, ik hou van je.

En je neus en je mond en je haar
en je oogen en je hals waar
je kraagje zit en je oor
met je haar er voor.

Zie je ik wou graag zijn
jou, maar het kan niet zijn,
het licht is om je, je bent
nu toch wat je eenmaal bent.

O ja, ik hou van je,
ik hou zoo vrees'lijk van je,
ik wou het heelemaal zeggen -
Maar ik kan het toch niet zeggen.
...

You see I love you, love,
I think you're so sweet and so light -
your eyes are so full of light,
I love you, love. I love you, love.

And your nose and your mouth and your hair
and your eyes and your neck, where
your collar is and your ear,
your hair falling clear.

You see I'd like to be
you, but it's not to be,
the light is round you, you are
quite simply what you are.

Yes, I love you, love,
I love you so utterly,
Just how much, I'm dying to say -
But I simply can't find a way.
...

Toen de tijden bladstil waren, lang geleen,
is ze geboren, in herfststilte een bloem,
die staat bleeklicht in 't vale lichtgeween, -
regenen doen de wolken om haar om.

Ze stond bleeklicht midden in somberheid,
de lichte oogen, 't blond haar daarom gespreid,
de witte handen, tranen op meen'gen tijd,
een licht arm meisje dat lichthonger lijdt.

Breng over haar bloemgloede kleuren, uw
bloedrood, o nieuw getijde dat is nu.
...

When no leaf stirred, long ago in the past,
she was born, autumnal silence's bloom,
standing pale-bright while light weeps, overcast
rain falling from cloud banks that loom.

Amid the grimness she stood pale-bright,
blond hair trailing round eyes alight,
tears often flowing, hands all white,
a poor light girl who's hungry for light.

Paint her with bloom-glow hues, with your
blood red, you new age that stand at the door.
...

Ik zat toen heel stil te werken,
de boeken waren als zerken
voor me, ik wist wel wat
elk graf in zich had.

Mijn lijf zat daar in een kamer,
boomtakken voor het raam er
heenkropen en weer vervelend,
met groene bladen al geelend.

Mijn oogen zagen verwonderd
naar 't buitenlicht, maar zonder 't
zelf te weten wat of
hun licht oppervlak trof.

O mijn hart was toen zoo hongerig,
zoo angstig en zoo verlangerig,
zoo droog en het regende niet
en elke dag ging te niet.

Ik zat in die lichte dagen -
mijn hart hield nooit op te jagen -
ik zat te zien en te werken,
alles was m' als doodzerken.
...

I once sat quietly and read,
the books were like tombs for the dead
before me, I knew just what
was in each plot.

My body sat there inside,
tree branches crossed panes outside,
bored me and crept to and fro,
green leaves gained an ochre glow.

Amazed, to the daylight my eyes
turned, but couldn't surmise
themselves what it was or how
it struck their light surface now.

Oh, then how my poor heart hungered,
and so trembled and hankered,
so dry and it would not rain
and each day passed in vain.

I sat in those days of light -
my heart raced in endless flight -
I sat using my eyes and head
it all seemed like tombs for the dead.
...

O als de zon schijnt
en de aard wegkwijnt
in dien luister
weg in 't duister,
en maar scheem'rend het hoofd
opheft in schauw omloofd -
treedt nader, treedt nader
blankvoeten te gader
te gader de voeten, de handen -
de lachtande
de blauwooge
de blondhooge
de zilverwoorden weenende,
het lijnig hoofd leenende
achterover omhoog in de lucht -
zoet, zoet, langzaam vlucht
door het zonnedagen
in de hooge hagen
zon - zoet zoet langzaam vlucht,
ga niet te gauw voorbij, voorbij, voorbij, de lucht
blijft hangende bevende achter u -
verlangende eeuwig naar u
eeuwig, eeuwig - vlucht niet te vlug -
achter uw rug
rek ik de armen
van verlangen, van verlangen
rek ik de armen,
vlucht niet te vlug.

O hoe blank zijt ge van rug,
zongebrand, uitgeglansd vleesch -
waar het tot schouder oprees,
war de lichte haren
in trillende snaren
in de zonnescharen
hangen saam in de lucht,
in de lucht in de lucht
terwijl ge vlucht.

O als de zon schijnt
en de aard wegkwijnt
wèg in het duister -
en dan wèg de luister,
uwe luister,
alle luister.
...

Oh when the sun shines
and the earth fades and pines
in that lustre
where shadows cluster,
and its head only dimly heaves
shrouded in shadowy leaves -
come hither, come hither
you white-feet together
together the hands, the feet -
the laugh-toothed
the blue-eyed
the blond-high
the silver-word keening one,
the lined head leaning one
backwards up to the sky -
sweet, sweet, slowly fly
through the sunrise glow
in the tall hedgerow
of sun - sweet sweet slowly goes by,
don't pass too soon, pass, pass, the sky
still hangs trembling behind you -
forever longing for you
forever, forever - don't fly too fast -
as you pass
I stretch out my arms
in longing, in longing
I stretch out my arms,
don't fly too fast.

Oh the back of you's so white,
tanned flesh no longer glows -
where to the shoulders it rose,
where light hair stands
in trembling strands
mid the sun's great bands
coheres on high,
up on high, up on high
as you fly.

Oh when the sun shines
and the earth fades and pines
where shadows cluster
and gone is the lustre,
your lustre,
all lustre.
...

Wij zilvren wezens, nevellichten, gewassen
neven elkaar, onzeker, wilden het licht:
In misten van donker, onze groote vragen
vreemdelinge in scheemre mist om licht -
Teeder beginnen en glimlachend blinken,
lichtkens verrijzen, weigren te versterven,
zekerlijk lachen en lichtblijde blinken,
wenken en vlieden, vliedend omziend, wimprend,
wilgen van licht, linten van licht, wit zilvren
wateren licht, fleemlicht, zichten rillicht,
scheden en bajonnetten licht, - lichtarmee.

Ons vleesch bloeiend van licht, licht slempend,
onz' harten zwellend van licht, licht brekend,
oogen licht donzend, kristallen lichtkronen.
...