Sorry Poem by Madrason .

Het trauma kent geen woonoord
het plant zich voort
zo stap na stap en
woord na woord
het heeft geen paspoort nodig
dat is nogal overbodig
het vraagt niet om asiel
of om verblijfsvergunning
het is steeds in de running
van mond tot mond
en hart tot hart
van dag tot dag
en lach tot lach
van baan tot baan
en waan tot waan
en menig zilte traan
en het herstart
ook telkens weer
het daalt soms als een zaadje meer
en graast daar vaak naar meer
soms land het als een mooie veer
verzinkend in het meer
of klevend aan het teer
als een memento mori
van ons te late Sorry! M