Ouderschap.. Poem by Madrason .

En het kind sprak
en het speelde verlegen
want dat hoort als je kind
voor je onschuld verstoort
komt er regen
en wie loopt er dan nog
buiten toch
en ziet het nog als zegen
de ketting van de kralen
houden het dralen tegen
de weesgegroetjes immer zeer
want men meent het zeker teer
draait het gemoed naar volle eer
het spreekt geen volzin meer meneer
het dwarrelt trouw mevrouw
als blad al langs de wegen
en wacht verhoops op wederkeer
lispelend tuiten de lippen
men zit nog laat op wippen
en rookt dan schouwend om zich heen
fluks nog een vette joint
zichzelf nog niet vertrouwend
-of was het toch een stickie-
en noemt zich Rick of Sjannie. M