Mainit An Bangui, Maski... Poem by Frederick Maurice S. Lim

Dai ko mababasol an sakuyang puso

Kun maghali satuyang istaran

Tanganing lakawon an dalan ni Buddha

Kun an sakuyang lawas dai na sakuya,



Ta mga kalayong bula an apod nin laman

Sa maasong mga bangui na an alinghaton

Minakapit sa kublit na garo matsing,

Garo an isip na madalagan malundag

Sa pagkakan ki pandama arog kan

Pagtana nin manlaen-laen na laman

Mabasog sana sa ugma.



Kaya dumog an sakuyang labi sa pangadyi

Ta dipisil makakua ki arog mo kabanga na mas muya

An hadok nin abaga,

An hururon nin mga labi,

Na mas muyang magpakabuyong kita sa kawat

Nin satuyang mga bayong sa daghan,

Kaysa sa init na gigibuhon kitang abo kun dai ta masasalikayan...



Daplos ta an nagpapahibi satuyang ulunan sa bangui,

Satuyang pagmata,

Padabaon ta an dumog

Na hali sa kalayo tang kugos,

Na an pigtatao sato bako

An makagadan na lipot

Na pwedeng yaon kun kita alipin

Sa apod nin kutson na gibo sa asupre.