Lofzang Op De Leegtegang Poem by Madrason .

Met rechte rug en open ogen
open ik de strijd op onvermogen
je ziet ze dralen met hun blik
misschien zie jij dan wel hun ik
wat moet ik van de mensen leren
die het toch telkens weer presteren
te pronken met des anders keizers kleren
ik heb ze reeds alweer vergeven
en meer gegeven dan ze kunnen dragen
dus laat ze maar zichzelf beklagen
en anderen kleineren doen
die zich zo nooit kunnen verweren
dat zijn de heren van fatsoen
die hiel mooi naar de mond toe praten
en papegaaien als de schapen
die niet praten maar wel kunnen blaten
ach gut die oude kinderen
ze kunnen het gewoon niet laten
de roddels hangen in de straten
ze kleven stevig aan de muren
en doen de buren naar de muren gluren
verdwaasd al in het vreemde land
wat is er toch met jullie aan de hand
is er dan niet genoeg van Nederland
wat achter de gordijnen mag verdwijnen
waar het mag blinken en mag schijnen
binnen, ach duizend en een pijnen
een kermen, kermen en een kwijnen
totdat ze weer achter het niets verdwijnen. M