Les Fleurs Du Fou Poem by Madrason .

Het zijn kristallen rozen
die uit de hemel vallen en verpozen
de krans die met Maria snoert
de ploert die doornen prangt
aan zacht brandende wangen hangt
ach het bangt en prangt en het verlangt
het leven dat zo bang is om te breken
valt neer op zachte deken
wachtend op de zon of winterdood
begin ik maar met rozenkransjes bidden
en eet de bladeren met haar doornen tot
het sappig rode kopje vol parfum
en adem stilaan op de dooi
het laat zijn prille prooi
weerbarstig lopen. M