Langaw Poem by RIC BASTASA

langaw lang ko
kabaw ka
og kay kabaw ka man
sungayan ka
apan pak-an ko

og kay di kaman
gayod ganahan kanako
og hadlok ka man
nga malupigan nako
imo gayong gilihay
ang imong ulo og
abaga kay
unyang simbakog
makatungtong ko
hadlok ka
nga mahimo sab
kong kabaw
nga labaw pa kanimo

dili ba nga ang
langaw kon makatungtong
sa kabaw
labaw pa man sa kabaw?

kana ang panultihon
nga dili gyod nimo
madawat

apan kay gikasilagan
mo man gayod ang
akong mga pako
bisag gagmay ra kini
kay lagi pako
man lang sa langaw

og aron maulit ka
kanako hangtod
nga ikaw magluya
og mamatay
kay sa tinood mao
man usab kana
ang akong gipangandoy
nga dunay kabaw
dinhing dapita nga
namatay sa kasuko
og kaulit tungod
sa iyang kasilag sa
gamay nga langaw

nan ania ako kanimo
nagpaatbang
sa ibabaw sa dahon
sa saging nga sab-a
nga mas habog pa
sa imong abaga

langaw lang ko
nga gamay kaayo
kabaw ka
nga sungayan og
hambog kaayo

apan, baharan ta ka
ugma tan-awon ta lang....