Euthanasia Poem by Madrason .
Euthanasia
De saliva rond haar lippen glippend
wippend aan de rand van het bestaan
bevend haar lede lijf dat nog wil leven
een sidderend blad aan een geest
voor die alreeds zeer uit gekweest
bevend het gerommel van riool
dat roept uit de diepte om zin
van einde tot begin
om onderhoud
en de fout is nooit gevonden
men is gekooid gebonden
aan het erbarmen
van de achtergebleven
warme armen. M
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem
Delivering Poems Around The World
Poems are the property of their respective owners. All information has been reproduced here for educational and informational purposes to benefit site visitors, and is provided at no charge...
5/2/2024 11:08:48 AM # 1.0.0.1119
