Ang Manok Igsasabong Ug Ang Duha Ka Himungaan Sa Daplin Sa Basakan Poem by RIC BASTASA

Nindot ug barog
Pula ang iyang sudlay sa iyang ulo
Mabulukon ang iyang balahibo
Sagol ang pula, puti apan
Mas baga ang itom
Lig-on ang iyang mga tiil
Tag-as ug hait ang iyang
Mga kuko
Lalaking-lalaki ang manok nga
Igsasabong nga gibuhian
Sa iyang agalon
karon
Sa daplin sa basakan

Tawgon ta siya ug
Sunoy

Adunay miabot nga duha ka
Himongaan, pula ug puti
Nagkuyog pagpaduol sa
Barogan nga sunoy

Dili na ako ka seguro kon
Asa kanila ang mibirig
Ug kinsa ang gibirigan
Kay ang sunod nakong
Nasaksihan mao na man
Ang kadyot nga kapakapa
Ug kupokupo sa usa ka
Sunoy ilis-ilis ang duha
Ka inaan
Nga pula ug puti

Pagkaugma sayo sa kabuntagon
Madungog ang tugtugaok sa sunoy
Ug pagpamutak sa mga inaan
sa ilang pugaran
Nga daghan na ug mga itlog

Ug sarang ikalipay kini sa tag-iya nga
Mamaligya niini sa
Merkado sa lungsod

Nalayo na kita sa gusto nakong
Isulti ug ipasabot

Mao kana ang kalainan sa sunoy
Ug sa mga inaan
Sa daplin sa basakan
Ug sa mga desenting lalaki sa
Atong katilingban

Dili pwede ang usa ka sunoy
Moupa sa daghang mga inaan
Ug dili kuno malipay ang Ginoo
Sa daghang mga itlog
Kay dili kini mamaligya
Sa merkado sa iyang lungsod