όσες φωλιές κι αν χάλασες, τις Άνοιξες δεν διώχνεις
τα πάθη σου σε κυβερνούν, στον πόνο κάνεις κρότο
σε φόβους, λύπες, ηδονές, στα θέλω παραλογίζεσαι
καταστροφέας γίνεσαι, μα ποιητής λογίζεσαι
πόνος είναι όλη η ζωή, ν' αντέχεις αξιοσύνη
δεν είναι η δυστυχία σου, είναι μεγαλοσύνη
να μη φοβάσαι θάνατο, είναι η ευτυχία
δίνει γαλήνη στην καρδιά, και στη στιγμή αξία
απόλαυση δεν είναι ο πόνος σου, είναι η ηρεμία
να χτίζεις πάλι τις φωλιές, να ‘ρχονται Χελιδόνια
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem